De zwembaden gaan vroeger weer open dan ik had verwacht. Toch stel ik het zwemmen nog even uit, nog wel minstens een maand, denk ik:

• Ik wil eerst de omicron-hausse laten passeren. Voor mezelf ben ik niet zo bang ervoor, maar manlief en ik willen niet onze ‘kwetsbare oudere’ besmetten (Henks vader). In de ‘vroege’ omicronlanden duurde de piek maar kort, dus hopelijk ziet het er over een maand beter uit dan 40.000 besmettingen per dag – and counting.  Buiten of met een goed mondkapje vind ik het allemaal niet zo’n punt, maar het zwembad vertrouw ik nog niet helemaal, ook niet met QR-code: gevaccineerde mensen kunnen ook besmettelijk zijn.
• Ik vermaak me nog wel met de yoga. Ik doe het weer elke dag sinds de zwembaden sloten, vandaag was dag 30 van de streak. Ik wil sowieso de huidige #30daysofyoga afmaken, ‘Move’, van Yoga With Adriene. Die is erg fijn en nuttig, en loopt nog tot het einde van de maand. De dagelijkse yoga doet me net als vorig jaar goed.
• Als die 30 days erop zitten, begint net m’n taperperiode richting de halve marathon, en dat is ook niet zo’n geschikt moment om te beginnen met zwemmen, dus dan komen er nog twee yoga-weken bij. Volgens mij heb ik bij de yoga namelijk juist veel baat voor het lopen.  De dagelijkse dosis, wekelijks extra core-training in yoga-vorm, en op het ogenblik komt er zelfs nog een paar keer per week een extra rek-sessie bij, want manlief kreeg last van verkortende spieren en is dus z’n loopspieren ook op een yoga-manier aan het rekken. Ik deed het eerst voor en zo is de gewoonte ontstaan om met hem mee te doen. De souplesse rond m’n heupen is ook niet mijn sterkste punt, maar daar helpt de yoga dus zeker voor!

Deze week ben ik ook nog eens heel nadrukkelijk niet aan het zwemmen in Gent. Huh? Ik leg het uit. Ik had me opgegeven voor het VIOT-congres in die stad. Het vorige waar ik ben geweest was in Leuven, in 2014 (de editie ertussenin miste ik omdat ik in Nieuw-Zeeland zat). Ik ben toen twee keer ’s avonds wezen zwemmen, en dat was erg leuk. Ik had in oktober meteen gekeken, en gezien dat Gent een heel fraai zwembad heeft, niet ver van de congreslocatie: Van Eyck. Dus dat zag ik al voor me.

Maarja, congres werd afgelast. Aan afgelastingen ben ik na twee jaar wel gewend geraakt natuurlijk, maar af en toe ben ik me nog wel bewust van een soort schaduwbestaan, een parallelle wereld waarin ik deze week in art-deco-stijl zou zwemmen. Dan zucht ik maar eens diep, en hoop ik op betere tijden.