Vanochtend al vroeg met manlief afgereisd naar Beesd, ik om te starten op de 1/8 Vrouwentriathlon, hij als vrijwillige verkeersregelaar op het parcours. Het was een beetje grijzig en kil en het heeft nog even geregend, maar eigenlijk waren de omstandigheden prima om te sporten: lekker warm water en verder juist niet te warm. In Beesd haalde ik vorig jaar mijn PR op de 1/8, net onder de 1u20, maar ik zou nu al tevreden zijn met duidelijke progressie ten opzichte van Triathlon 010.
Nou, die progressie was er: ik finishte nu in 1u23’12, ruim 10 minuten sneller dan twee weken geleden. Het zwemmen was 50 meter (1 minuut) korter, het fietsparcours iets sneller, maar vooral was ikzelf in betere doen: ik voelde me gewoon helemaal goed en kon dieper gaan. Op de fiets viel dat nog een beetje tegen, want mijn hartslag wilde niet doorklimmen tot aan mijn omslagpunt. Desalniettemin reed ik 32,3 gemiddeld en haalde ik tientallen deelneemsters in – de lol van pacman spelen! De 5 km lopen in net geen 26 minuten was maar net boven mijn PR, dus dat was prima en dat is op dit moment het belangrijkste. Het zwemmen voelde goed, maar het was wel 500 meter lang druk om me heen, en daar had ik last van.
Helaas drukte ik na het zwemmen op het verkeerde knopje van m’n horloge, daardoor heb ik maar fragmentarische registraties. Van vorig jaar heb ik alleen de eindtijd, en dat vind ik nu wel jammer, want ik vraag me af waar ik die dikke 3′ sneller toen vandaan heb gehaald. In het algemeen snap ik het wel: ik liep twee weken geleden nog op eieren uit blessure-voorzichtigheid, dus ik ben bij lange na niet in topvorm en ik heb bijvoorbeeld sinds begin mei misschien maar een keer of 3 m’n omslagpunt gehaald op de fiets. Maar concreet: ik reed toen op een langzamere fiets en volgens mij woei het toen ook. Waar was ik dan toch zo veel sneller? Meten is weten, maar ik heb toen niet gemeten. Nouja, pech.
Verder was het gezellig, want ik ken inmiddels best veel Vrouwentriathlonvrouwen en ik heb er weer wat kennissen aan toegevoegd omdat ik wat interviewtjes heb gehouden voor de nieuwsbrief.
Manlief heeft kans gezien een paar foto’s te maken. Eerst hier ik op de fiets, en daarna een blije Louise in het parc fermé:
