Gister was het dan zo ver: mijn eerste sportevenement sinds de Parkrun op 7 maart. Het was de Airborne klimtoertocht. Het had nog even wat voeten in de aarde, want ik wist niet dat de A12 afgesloten was, suf, en de omweg leek eindeloos. Fietsmaatje Nancy wilde op tijd thuis zijn, en daarom besloten we de tocht van 88 km te doen.

Die route bevatte wel het leukste stuk, met de meeste klimmetjes – Strava gaf achteraf maar liefst 943 hoogtemeters! Daarvoor slinger het parcours heen en weer, de Veluwezoom op en af, met een lusje zelfs, en eenmaal terug in de bebouwde kom nog wat steile Arnhemse straatjes door. Zo dus:

Sowieso leuk om weer eens te klimmen en te dalen. Het was bovendien een prachtig parcours, met on-Nederlandse vergezichten, die vooral mooi waren door de bloeiende heide:

Net over de helft hebben we koffie gedronken bij de Carolinahoeve, waar ze – naast een heleboel wespen die verzot waren op onze appeltaart – mooi snijwerk in boomstammen hebben, zoals deze eekhoorn:

Het was uitstekend fietsweer, beschut tegen de vrij stevige wind. Goed uitgepijld, met misschien minder ravitaillering dan normaal, maar we kregen wat lekkers mee en dat is voor de paar euro die het kost (ik ben NTFU-lid) gewoon prima. Op de fiets heb je verder van de corona-maatregelen geen last. Wel was het rond de Posbank onaangenaam druk op het fietspad. Maarja, da’s niks nieuws.

Het was gezellig, en gewoon leuk om weer eens een heuse start- en finishboog te zien, na al die karige maanden:

Een fijne dag dus! Organisator RETO, bedankt, en gefeliciteerd met jullie eeuwfeest!