Ik sta in Zin, het tijdschrift voor na je 50e, in de rubriek ‘ik sport’ (p. 77, nr.13), met mijn verhaal over het volbrengen van een hele triathlon op m’n 50e. Ik was daarvoor benaderd door de journaliste op basis van dit blog, altijd leuk natuurlijk.
Ik ben er ook wel blij mee, vind het een hele eer, alleen wel jammer dat mijn commentaar op de tekst niet is doorgevoerd. Ik had ‘m toegestuurd gekregen en daarop gereageerd, maar dat zie ik niet terug. Daardoor staan er een paar ietsje eigenaardige dingen in*, en de kop herken ik helaas niet als mijn woorden – dat zou ik nooit zo zeggen, misschien alleen in een heel specifieke context (toen ik halverwege het lopen was, heb ik wel zoiets gedacht, toen, in Vichy, zo van: en nu móet het ook gaan lukken, nu pakken ze het me niet meer af – maar verder zou ik het niet weten).
Dus: ietsje gemengde gevoelens, maar toch wel leuk natuurlijk, dik twee jaar na dato!
(*Je moet ook weten wat een/de Ironman is, anders wordt dat niet duidelijk; het ritme van zo veel trainen vind je niet ‘vanzelf’, en ik ben niet eerder getrouwd geweest, hoor, gezien dat huidige, ik heb mogelijk iets gezegd als ’toenmalige vriend, huidige man’. Dat soort dingen.)
Haha! En dat van die ene(of toch nog een keer) Iron man? Leuk hoor Louise, inspiratie voor anderen!
Dank je wel! Ik sluit een tweede keer inderdaad nog niet 100% uit. Wie weet. Eerst eens zien hoe komend seizoen verloopt!
He dat gemengde gevoelens en ergens een tekst in hebben dat herken ik wel. Journalisten interpreteren soms ook maar raak en maken het soms spectaculairder dan jij het bedoelde. Vind ik altijd een beetje pijnlijk maar leuk dat je een stukje hebt is het wel.
Ja, ik vind het zeker leuk dat ik een stukje heb. De gekke formuleringen storen mij waarschijnlijk meer dan verder alle lezers bij elkaar opgeteld, dat realiseer ik me ook wel. En mogelijk nog erger omdat ik zelf ook schrijf, interview ook wel (deze week nog, voor de nieuwsbrief van de Vrouwentriathlon) en er altijd voor zorg dat de geïnterviewde het te zien krijgt en dat ik dat netjes verwerk. Zo hoort dat, vind ik….