Ik schreef woensdag dat ik bij het fietsen hoge vermogens zie. Dat komt natuurlijk niet alleen maar door de yoga. Het komt ook niet doordat ik nou zo keihard heb getraind. Helemaal zeker weet ik het niet natuurlijk, maar het lijkt erop dat ik in een bepaald opzicht beter in vorm ben dan ooit: ik word een beetje mannelijk, in twee opzichten:

• Mijn Hb is hoger dan ooit en is boven wat normaal is voor een vrouw. Het is nu ruim twee jaar geleden dat ik voor het laatst ongesteld was en sindsdien heb ik het bij mijn bezoekjes aan de bloedbank zien stijgen en stijgen. De laatste keer was de waarde 9,9, waar bij vrouwen 10 als bovenste grens voor ‘normaal’ gezien wordt. Ik heb er daarom medisch advies over gevraagd, maar het is gelukkig niet iets om me te zorgen over te maken. Pas als ik de mannen-grens van 11 ga benaderen gaat dat anders liggen. Het stijgen is niet zo gek natuurlijk: ik houd ineens al m’n bloed voor mezelf. Ik heb altijd al een relatief hoog Hb gehad, alleen maar minder tijdens de overgang. Dat hoge Hb is voor duursport gunstig, want mijn bloed kan meer zuurstof naar de spieren vervoeren. ‘Andere sporters moeten ervoor aan de EPO’, zei de dokter.
• Mijn rusthartslag is lager dan ooit. Die heb in de laatste jaren alleen maar zien zakken, en de laatste maanden best wel hard – meer dan verklaarbaar is door m’n mate van getraindheid. Twee jaar geleden was ik veel getrainder, in de aanloop naar Almere, maar mijn rustpols is nu een stuk lager. Vorige week lag-ie voor het eerst zelfs net onder de 40, op een moment dat ik flauw was van de trek, dan is-ie op z’n laagst. Normaler is nu ergens rond de 45, een slag of 5 lager dan een paar jaar geleden. Mannen hebben een lagere rusthartslag dan vrouwen, dus ook deze verandering is in mannelijke richting.
  Ik heb geen idee hoe het komt. Ik dacht eerst dat het hogere Hb er een rol in speelde, maar dat schijnt fysiologisch niet zo te zijn, dus dat er samenhang is tussen een hoog Hb en een lage rusthartslag. Menopauze en lagere rusthartslag? Geen idee. Misschien is er een relatie met de ontspanning en het ademhalen bij de yoga? Hoe dan ook: ook hierbij heb ik baat natuurlijk, want mijn hartslagbereik, tussen rusthartslag en maximaal, is groter geworden, en dat bereik is de ‘ruimte’  die ik heb om te sporten. Het is bovendien een goed teken van mijn fitheid in het algemeen.

En ja, ik voel me dus hartstikke fit. Dat zie ik aan de vermogensmeter en het gemak waarmee ik fiets. Bij de technische sporten zwemmen en hardlopen merk ik geen effect op mijn prestaties, maar die gaan wel ook lekker en ik heb het gevoel dat ik ook daarbij een soort gemak of ruimte ervaar als ik bezig ben. Ik herstel ook opvallend snel. 

Het voelt allemaal hartstikke lekker en ik heb er eigenlijk niks voor gedaan, althans, niet gericht. Ik heb gewoon getraind, niks bijzonders, zeker niet meer dan anders, maar het lijkt beter aan te komen dan in de jaren hiervoor. Wat een cadeautje!

Het voelt alsof ik zwaarder zou kunnen trainen, al zijn mijn spieren niet ineens sterker of mijn pezen en gewrichten belastbaarder natuurlijk. Ik ben wel ook helemaal heel, blessurevrij, al een poosje, ook lekker. Morgen doe ik m’n langste wedstrijd van dit seizoen: de OD van TriAlmere. Ik ben benieuwd!