Gister kreeg mijn hardlooptraining bij de atletiekvereniging gewoon weer de notatie ‘lekker’ in mijn logboek, dus de nvtb-ellende is achter de rug. Wel lijkt me dat een oorzaak voor mijn moeite met de kou is dat de temperatuur zo jojo’t op het ogenblik: dinsdag vernikkelde ik bij de waterkou van 1 graad; vandaag en morgen is het zweten en puffen in de tegenwind bij 11 tot 14 graden.
Maar er is nog wel iets anders qua lappenmand: ik mag van de fysiotherapeut even niet opbouwen met lopen – ze verwacht ongeveer een maand. Ik voelde die bui al hangen en het was niet alleen slecht nieuws, maar het is wel jammer, want zo loop ik de trainingslopen voor de marathon mis. Die wilde ik in januari en februari doen, tot 30 kilometer. Vorig jaar had ik er één gedaan, van 20, en dat vond ik toen erg leuk, vandaar. Nouja, dat gaat ‘m dus niet worden, maar als ik in februari zelf kan opbouwen tot 25 kilometer is er niets aan de hand voor mijn plannen met de halve triathlon en hele marathon verderop in het jaar.
Het goede nieuws is dat de fysio dus verwacht dat het probleem snel op te lossen is, en dat dat me bovendien zal verlossen van de heftige pijn in mijn linkerbovenbeen die ik bij de twee matige halve marathons van november en december had. Dus er is mogelijk een verklaring voor mijn tegenvallende prestaties van toen.
En de bui voelde ik al hangen toen ik na mijn duurloop van 2 uur van afgelopen maandag zomaar ineens spierpijn had rond mijn linkerheup en -bekken. Heb ik anders nooit, en spierpijn aan één kant, diezelfde kant als van dat zere bovenbeen, ja, dan is er toch echt iets niet goed, en moet ik oppassen dat ik mezelf niet blesseer. Had ik al gedacht, en de fysio bevestigde dat dus.
Wat er aan de hand is, is dat er iets subtiels niet lekker zit bij die linkerheup en -bekken. En dat is gekomen door iets tijdens de triathlon van Binnenmaas in augustus. Toen ik begon met fietsen, heb ik iets voelen gebeuren (verspringen?) waardoor ik toen op de fiets pijn had tot aan mijn knie. Dat trok weer netjes weg, op een zeurderig gevoel in mijn bilspier na. Dat was eerst niet iets om me heel erg zorgen over te maken – bij het sporten merkte ik er niets van (bij de eerste keer dat zere bovenbeen had ik zelf de relatie nog niet gelegd). Naar die bilspier heb ik de fysio al eerder laten kijken, en toen verbeterde het wel, maar het verslechterde vervolgens ook weer. De aanpak concentreerde zich eerst vooral op mijn bekken, omdat ik aan de andere kant ook wel eens een scheefstand in mijn S/I-gewricht heb. Dinsdag vertelde ik over het zere bovenbeen en de spierpijn, en toen heeft ze wat beter naar mijn heup gekeken en daar is dus ook wat mee, dat gewricht draait niet helemaal lekker. Maar volgens haar zou het met een paar behandelingen wel beter moeten zijn. Het is ook echt alleen bij de extremere inspanningen: gister heb ik 14 kilometer gelopen met tempo-intervallen – geen centje pijn.
Dus: even pas op de plaats, want dat is prima, ik hoef niet rustig aan te doen, ik mag alleen niet verder. Dat is jammer, maar nouja, beter nu even iets rustiger aan en straks weer lekker door dan een echte blessure oplopen. En niet naar Barendrecht voor een duurloop zondag? Rustig weekend dan. Dan ga ik lekker een keertje extra zwemmen!