De kunst van de triathlon is dat je de drie sporten in balans met elkaar ontwikkelt. Je kunt je een ongeluk fietsen, maar als dat ten koste gaat van de andere twee sporten, is het toch niet handig. Het lijkt er bij mij op dat er altijd wel één sport in de verdrukking zit. In de winter is dat bewust: dan fiets ik niet om ruimte te maken voor de andere twee. Dat gaat prima: ik pik het fietsen makkelijk op. Maar nu ik daar weer mee begonnen ben, schiet het zwemmen erbij in.

Deels is dat een rechtstreeks gevolg van het fietsen, dat de meest tijdrovende van de drie sporten is. Een Paasthuistrainingskamp van 16 uur fietsen met ook nog eens beperkte openingstijden van zwembaden vanwege de feestdagen, dat kost me een zwemtraining. Deels is het ook een kwestie van een paar andere omstandigheden:

• Een training overgeslagen en nog één heel voorzichtig gedaan vanwege een iets pijnlijke schouder. Is nog niet 100 %, volgende week naar de fysiotherapeut, misschien heeft het een andere oorzaak dan zwemmen, er zit wel eens vaker iets vast daar.
• Een beetje motivatiedip omdat ik weer een seizoen en een cursus verder ben en alles beter gaat (of lijkt te gaan) behalve net datgene waar het om gaat: lange afstanden zwemmen. Ik ben daarop eerder trager dan sneller geworden weer, bleh, ik snap er niks van. Want ik zwem losse baantjes harder, ik zwem met minder slagen per baantje, ik ga met pullbuoy harder, voor mijn gevoel ‘stuw’ ik beter en ben ik technisch dus echt beter gaan zwemmen… maar het lijkt allemaal niet uit te maken als het langer duurt dan zo’n 250 meter.
• Ik ‘moet’ al op 17 mei in open water zwemmen, en met de huidige watertemperatuur heb ik daar een hard hoofd in. Gedachten daaraan spelen me ook parten. Misschien gaat het zwemmen dan nog wel  niet door, misschien wordt het overleven – als het nét door mag gaan, kan ik amper borstcrawlen, want in heel koud water kan ik dan niet ademhalen. Dan moet ik schoolslag zwemmen, maar dat gaat weer amper in mijn wetsuit. En zonder wetsuit bevries ik helemaal. Dus ik moet hopen op een dijk van een hittegolf in de komende weken!

En dan zit ik dus al in de sukkel en dan gaat het zoals gister: kom ik om 3 uur bij het Van Maanenbad, is dat dicht. Ze zijn nog bezig met de verhuizing van de tijdelijke zwemtent terug naar het gewone zwembad, dat net gerenoveerd is. Ik dacht dat dat al achter de rug was. En ’s avonds kon ik niet. Urgh, weer een zwemtraining kwijt. Vast niet helemaal toevallig…

Deze tweet zag ik pas toen ik alweer thuis was…