In de coronatijd leek/lijkt het een beetje een luxeprobleem, want ik ben blij met alles wat doorgaat, maar toch: het is mij al jaren een doorn in het oog hoe veel herrie er is bij sportevenementen. Hier de drie meest pregnante herinneringen:

• In Klazienaveen was mijn plekje in het parc fermé recht voor een speaker. Als daar muziek doorheen kwam, deed het pijn aan mijn trommelvliezen om met m’n spulletjes bezig te zijn – echt van dat hoofdpijnvolume.
• Bij de Rottemerenloop, een verder leuk en kneuterig loopje in Zevenhuizen, stond na de finish een DJ te draaien. Voor een leeg plein. Alle lopers waren uitgeweken, want die wilden met elkaar ouwehoeren, en dat kon niet op dat pleintje: veel te hard. Iedereen had een plekje in de ‘luwte’ gezocht.
• Bij een cross in de bossen bij Bergen op Zoom denderde de muziek over het terrein. Ook weer zo hard dat met elkaar praten moeilijk was. Bij een cross. In een bos. Daar komen toch natuurliefhebbers, lijkt me?

Ik vind het af en toe moeilijk te begrijpen. Wie doe je daar een plezier mee? Als je naar harde muziek wil luisteren, ga je toch (onder normale omstandigheden) naar een concert of festival of iets dergelijks, niet naar een loopje of een triathlon? Ik ben redelijk geluidsgevoelig – herrie kan bijdragen aan de overprikkeling die ik in drukte en bij vermoeidheid wel kan ervaren (zoals toen ik onlangs om die reden maar wegvluchtte van Tri Almere). Daarin ben ik echter bepaald niet de enige en ik ben zéker niet de enige die met andere sporters wil kunnen ouwehoeren zonder mezelf te hoeven overschreeuwen.

In Leiderdorp maakte ik onlangs deze foto van de speakers, op het zwemwater gericht.

Dat leek me niet zo fijn voor de bewoners aan de overkant, maar het voordeel was dat ze dus afgekeerd stonden van het parc fermé. Daarin was het goed te doen: omroep verstaanbaar zonder doof te worden. Dichterbij start en finish was het veel harder. Ik was ooit al eens eerder in Leiderdorp geweest, als vrijwilliger, en toen was ik veel meer in de buurt van de herrie en ik vond dat toen slopend en mede daarom niet voor herhaling vatbaar.

Bij de Parkrun is geen herrie. Misschien is het juist daarom wel zo gezellig? Ik herinner me ook nog dat er bij de koppeltijdrit van de Hoeksche Renners geen herrie was, helemaal geen muziek zelfs, en ook daarbij was de nazit reuze-gezellig. Manlief en ik hebben daarover nog expliciet een compliment gegeven aan de organisatie.

Feedback geven, dat is wat ik eraan kan doen. Soms vragen organisaties erom, zoals Leiderdorp laatst. Dat waardeer ik zeer!