Vandaag weer een stap vooruit met de sesamoïditis. Het gaat sowieso de laatste tijd goed: ik heb in het dagelijkse leven geen pijn meer. Maar ik vermeed lopen nog wel, en het hoognodige buitenshuis deed ik op dit charmante schoeisel:

Ja, ook naar de nettere opdrachtgevers! Nood breekt wet, zal ik maar zeggen.

Vandaag heb ik voor het eerst in weken mijn gewone schoenen weer aan, sinds vanochtend voorzien van orthopedische steunzolen:

Dat is nog heel gek, ik heb voor mijn gevoel onder elke voet een ei. De zolen geven veel meer steun onder mijn voeten dan ik gewend ben, ze geven tegendruk omhoog. Dat kost wel een week wennen, zei de schoenmaker. Daarbij zijn ze allebei ter hoogte van de sesambotjes extra zacht en heeft de linker daar ook nog een uitsparing.

Ik zou met deze zolen nu op alle soorten schoenen weer probleemloos moeten kunnen lopen. Ik ben net naar de drogist gelopen, en dat was een mijlpaal: voor het eerst in weken weer wandelend een boodschap doen. Een beetje spannend en eng vond ik het wel, en nog: het ging goed, nouja, op eieren lopend en afwikkelen met links vind ik ook nog heel wat. Maar de hamvraag is nu: morgen napijn of niet?

Mocht het nou goed gaan, en als die zolen dan ook gewend zijn, dan kan ik er ook mee hardlopen. Nog even geduld dus, maar met een beetje geluk is dat ook weer in het vizier.

Ik had verder een beetje moeizame sportweek. Spinning, waar ik het vorige week over had, ging niet, het deed meteen pijn onder mijn voet. Ik schrok ervan, maar gelukkig geen napijn. Ik ga het vanavond opnieuw proberen, met de zolen uit mijn fietsschoenen in mijn spinningschoenen, hopelijk gaat dat beter. Verder heb ik door een zeldzame samenloop van omstandigheden een te drukke (werk-)week (vroeg op en lange dagen naar Utrecht – Antwerpen – Utrecht – Amsterdam), in combinatie met een slechte slaapvlaag. Ik heb twee keer een training overgeslagen simpelweg omdat ik te moe was. Dat overkomt me toch niet vaak! Afgelopen nacht heb ik 9 uur geslapen, dus vandaag gaat het wel weer en hopelijk is de vlaag ook weer gauw ten einde.

Oja, en ik zit de hele dag met dat nummer van Paul Simon in mijn hoofd. Maar er zitten helemaal geen diamanten op!