We waren nog tot vrijdag in Istanbul, en daar hebben we van genoten, ondanks de ontzettend zere benen. Ik was er eerder geweest, en de stad hield zich prima bij deze hernieuwde kennismaking.

Maar man-o-man, wat een spierpijn En sinds die een beetje wegtrekt, donderdag, heb ik last van een zere voet, want daarvoor was al het dreutelen, slenteren en wandelen door de stad, bovenop die 42 km, toch iets te veel kennelijk. Want gewandeld hebben we veel, daar is het de stad wel naar, we doen dat bovendien altijd, en nu diende het ook een hersteldoel: die moeie, zere benen een beetje in beweging houden. 

Wat daarnaast wel fijn was, was dat Istanbul allerlei soorten openbaar vervoer heeft. We gebruikten er zeven: gewone bus, snelbus (metrobus), tram, metro, veerboot en twee soorten kabelbaan, door een tunnel en door de lucht:

Vooral die kabelbanen scheelden ook nogal wat hoogtemeters met de moeie benen die zeker niet wilden afdalen! Regelmatig kwamen we terug langs stukjes parcours, zoals bij de rondvaart op de Bosporus, daar was de brug weer, nu weer alleen maar toegankelijk voor auto’s, wat hij 364 dagen per jaar is:

En we moesten voor ons herstel natuurlijk ook goed eten en drinken, iets wat in Istanbul ook wel lukt, bijvoorbeeld met thee en taart in een hotel waar Agatha Christie ook nog geweest is (let op: Henk draagt het marathon-t-shirt):

Of met een spulletje van gefermenteerde bulgur, barstensvol met vitaminen en gek maar lekker, in een tentje in een achterafstraatje waar niet veel toeristen komen (daar zijn we sowieso deze dagen bijzonder goed in geslaagd, in wegkomen van de toeristenmenigtes):

Of met bier uit een pul, dat dan weer wel in een toeristenrestaurant:

En zo was het ook gewoon een lekker relaxte vakantie, veel gezien en gedaan, en zelfs een beetje bruin geworden, want de zon scheen bijna de hele tijd. De terugweg was ook een stuk makkelijker: alles ging vlot, en we vlogen dit keer op Rotterdam en dan zijn we in een kwartiertje lopen thuis.

En nu – nou, voorlopig even lekker rustig aan! Voet moet nog verder herstellen, ik heb wel zin in een beetje zwemmen en bodybalance enzo, en als het weer een beetje meezit in een stukkie fietsen. Maar oef, hier is het wel echt november nu, hè? Da’s even slikken!