Vorige week postte ik over mijn eerste ervaringen met Stox compressiekousen. Hier het vervolg van het experiment. Nog steeds met veel dank voor het mogen uitproberen! Wel ben ik bang dat mijn nieuwe resultaten niet heel positief zijn.

Zoals gezegd heb ik de afgelopen dagen geëxperimenteerd met het dragen van één sok, om te kijken of ik verschil merk. Ik ben dinsdagavond na het trainen begonnen met het dragen van alleen de linker, ik heb hem woensdag en donderdag overdag aangehad, gisteravond heb ik ermee getraind en daarna heb ik hem nog twee uur aan gehad. Daarna moest hij echt wel in de was, en bovendien moest ik hem op tijd uit om niet door middel van de moeten in het vel van mijn been meteen te verraden om welk van de twee ik hem had gedragen. Ik wilde masseur Marcel namelijk vandaag laten bepalen of hij verschil merkte tussen mijn kuiten zonder dat hij wist welk been de kous had gedragen. 

Dus ook een handwasje met maar één sok

Bij die twee trainingen van deze week hebben mijn kuiten het pittig te verduren gehad, want we liepen beide keren bij de club stevige tempo’s en dat ging goed. Na al die duurlopen van de afgelopen maanden vind ik het lekker om weer eens wat meer te knallen. Bovendien had ik op die dagen ook nog gezwommen (heel rustig, beetje last van pols), op de stadsfiets gereden en nogal wat ‘gedreuteld’ (beetje staan, beetje lopen) tijdens het geven van een training van een hele dag gister. Én gisterochtend een half uur gehangen in de metro naar Den Haag, tsjonge, die had ik niet eerder zo druk gezien.

Net als de vorige keer vond ik de sok lekker zitten. De extra warmte rond mijn onderbeen was ook lekker, zelfs gister, op de warmste 17 december ooit: het is een aangename, niet-broeierige warmte.

Ik merkte verder niet veel verschil, behalve dan dat ik vond dat mijn linkerbeen aan de onderkant gister net aan het begin van het hardlopen iets strammer was aan dan het rechter. Ik kwam sowieso vrij moeizaam op gang, want ik had een stevige werkdag achter de rug na een slechte nacht, en ik had welgeteld 12 minuten thuis gehad om te eten, te drinken en me om te kleden tussen thuiskomst van de werkdag in Den Haag en vertrek naar de club. De eerste paar kilometers zijn dan nogal schakelen voor mijn hele lijf, en het leek erop dat de linker achillespees en omgeving het daar moeilijker mee hadden dan rechts.

Verder weer niet veel verschil, dus ik was benieuwd wat masseur Marcel zou voelen. Nou, dat loog er niet om: zijn eerste indruk was dat mijn linkerkuit ‘knoperiger’ was dan de rechter, en die indruk werd daarna bevestigd: links was over een groter gedeelte harder dan rechts, en ook harder dan normaal bij mij. Vooral ter hoogte van de bovenrand van de kous was m’n kuitspier aardig volgelopen. En dat heb ik anders niet – wat ik vorige week al zei: mijn kuiten doen het eigenlijk altijd probleemloos. Nouja, niet dat ik er nu door gehinderd werd, dat niet, maar toch.

Frappant, hoor. Net waar de grootste klont zit, zit ook de ergste moet in mijn vel, dus ik blijf erbij dat de sok rond mijn kuit te strak zit. Vandaar dat ik nog steeds een deel 3 van dit experiment voorzie: als manlief ook een paar heeft gekregen. Kijken of een mannenmodel beter zit.

En verder besef ik natuurlijk maar al te goed dat zo’n waarneming van 1 niet zo veel zegt, beslist geen betrouwbaar onderzoeksresultaat is. Op het triathlonforum is in mijn onderwerp over compressiekousen inmiddels een lange reactie gekomen van iemand van Herzog kousen, met verwijzing naar onderzoek waaruit de effectiviteit van compressiekousen zou blijken. Ik vond inderdaad een artikel, maar overtuigend vind ik dat niet: het ging om proefpersonen met kuitklachten (heb ik niet), en daarbij waren uiteindelijk 13 gebruikers neutraal of ontevreden, tegen 15 tevreden.* Hmm. Er melden mensen zelfs verslechtering van hun klachten. En ja, ook verbetering.  

Zou het niet zo zijn dat de juiste conclusie is sommige mensen baat hebben bij compressiekousen en andere niet? Daarom ben ik nog steeds heel blij dat ik ermee heb kunnen experimenteren! En wordt dus ook nog vervolgd.

* En als de wetenschapper in mij dan ook nog even door mag drammen over dat onderzoek: en er was geen controlegroep en ik zie ook niet waar het artikel is gepubliceerd, dus mogelijk is het onderzoek niet gereviewd en is er ook niet kritisch gekeken naar de onafhankelijkheid van de onderzoekers. En waar zijn de bronvermeldingen, of doen ze dit soort onderzoek in een theoretisch vacuüm? Ik ben op dat soort dingen weer extra scherp omdat ik net in Leiden een methodologievak geef, het ‘halve vak’ waarvoor ik daar al jaren als freelance docent wordt ingehuurd, erg leuk altijd. Daarin leren studenten kritisch naar onderzoek te kijken, en dan gaat het om dit soort dingen die maken dat je conclusies niet klakkeloos aan moet nemen.